نگهداری مواد غذایی برای طولانی مدت با استفاده از روش‌هایی مانند دودی کردن، خشک‌کردن، ترشی انداختن و… از دیرباز مورد توجه انسان‌ها بوده است.
بعد از انجام روش‌های فوق، بشر در پی دست یافتن به روش مناسبی برای افزایش دوام و کیفیت محصولات برای نگهداری طولانی مدت، با استفاده از روش‌هایی مانند فریز کردن و خنک کردن مواد غذایی مانند میوه‌جات، گوشت، سیب‌زمینی، سیر، پیاز و …جهت افزایش طول عمر این محصولات برای نگهداری بوده است.
در پی تحقیقات گسترده‌ای که برای فریز کردن و نگهداری مواد غذایی صورت پذیرفته است، چینی‌ها اولین نفراتی بودند که به استفاده از قابلیت سرما برای نگهداری مواد غذایی پی برده بودند. سپس این روش در میان ایرانی‌ها و یونانی‌ها نیز رواج پیدا کرده است.
در اوایل قرن نوزدهم یخدان‌هایی دوجداره برای نگهداری مواد غذایی عرضه شد؛ که در میان جداره‌های آن‌ها از خاک اره و کاه جهت عدم تبادل هوای محیط بیرون با درون یخدان استفاده شده بود.درون این یخدان‌ها تکه‌های یخ برای نگهداری مواد گوشتی تا یک هفته بدون هیچ مشکلی وجود داشته است.
پس از آن در سال ۱۹۱۵ میلادی سیستم‌هایی که از کمپرسور و گاز ازت برای سرد نگه داشتن مواد غذایی استفاده می‌کرد و تا حدود زیادی به یخچال‌های امروزی شباهت داشت اختراع شد. درون این سیستم‌های سردخانه ای می‌توانستید ۱٫۵ تا ۲ سال، مواد غذایی را به خوبی و بدون افت کیفیت نگهداری کنید.